Selamat Hari Raya!

Ik wil vandaag graag beginnen met een gedichtje.

Kuala Lumpur, je claimde ons voor een hele week.
Iets wat ons toen al een beetje te lang leek.
Nu de week (bijna) voorbij is, blijkt dat dat klopt.
Maarja, door het Suikerfeest zaten alle exotische bestemmingen al met Maleisische moslims volgepropt.

Of, een alternatief einde:
Daarom hebben we ons als troost elke dag met 7-eleven snacks volgepropt.

Allebei waar.

Mijn laatste reisverslag schreef ik vanuit Gilli Trawangan, paradijs op aarde. De laatste dagen op het eiland hebben we gebruikt om een rondje om het eiland te lopen (niet alle dagen, voor deze onderneming hebben we slechts 3 uur gebruikt), op het strand te liggen (hiervoor hebben we wel alle dagen gebruikt) en te eten in een boomhut aan het strand. Ja, een boomhut aan het strand. Een hut, hoog in de bomen, op een wit strand, dus met uitzicht op de azuurblauwe zee. Ik denk dat jullie het idee wel snappen nu.
Naast al deze activiteiten bleef het natuurlijk gezellig met de Tamu Tamu familie. Jion, die eigenlijk Abdul bleek te heten, maar zichzelf een nieuwe naam had gegeven, verklaarde me zelfs de liefde. De ware liefde als ik hem moet geloven. Mocht ik over negen jaar terugkomen op Gilli dan zal Jion nog altijd op me zitten te wachten. Fijn om in m'n achterhoofd te kunnen houden. Toen ik de liefde niet beantwoordde, was de lol er voor Jion echter ook al snel vanaf en begon hij haatliedjes voor me te schrijven en speelde heel vaak: i don't love you, van My Chemical Romance voor me. Ja jeetje zeg.
Afgelopen zaterdag vertrokken we van Gilli naar Bali om vervolgens op zondag van Bali naar Kuala Lumpur te vliegen. We waren van plan om 1 nacht in Kuala Lumpur te blijven en daarna door te gaan naar de Perhentians, twee tropische eilanden in Maleisië die je waarschijnlijk wel kent van de Expo posters van bounty stranden. Helaas, zo bleek, waren wij niet de enige met dit plan. Heel Maleisië bleek ditzelfde plan te hebben vanwege het Suikerfeest. Met het Suikerfeest hebben ze hier allemaal een week vrij en vertrekken ze massaal naar de tropische eilanden om, terecht, een keer te ontsnappen aan de toxische lucht in Kuala Lumpur. Helaas voor ons waren alle bussen en treinen en taxi's en paard en wagen en tuk-tuks al volgeboekt en door dit grapje zitten wij al een week vast in die toxische lucht.
Kijk, ja, natuurlijk, wij snappen ook wel dat jullie nu denken: ja grappenmaker, je zit toch wel lekker in Maleisië. Dat is inderdaad een niet te ontkennen waarheid. Maar. We zitten dus lekker niet op de Perhentians. Een eerste wereldprobleem is ook een probleem.
Gelukkig heeft Kuala Lumpur ook heus wel wat te bieden en hebben we de Twin Towers al gezien, een stukje van de botanische tuinen (zondag gaan we de hele wandeling maken, duurt 5 uur dus heeft wat geestelijke voorbereiding nodig), zijn we naar het National Museum en de Negara Zoo geweest, hebben we de grootste shoppingmalls ooit gezien, hebben we lekker langs ons zwembad gelegen, zijn we op de Merdeka Square (waar de vrijheid van Maleisië op 31 augustus 1957 werd uitgeroepen) geweest en hebben we echte Maleisische pizza in een Ierse pub op.
Over 2 dagen vertrekken we naar Thailand. Daar gaan we, samen met Astrid, 3 weken op tropische eilanden liggen. Kortom, we krijgen onze tropische dosis heel binnenkort toch nog. Na die 3 weken Thailand keren we weer terug naar onze beloved city Kuala Lumpur, want we vliegen vanuit hier terug naar huis. KL, je hoeft ons niet lang te missen. En voor nu: Selamat Hari Raya!!