40 uur later

De reis begon natuurlijk zaterdagmiddag al een beetje toen we de Bundesrepublik Deutschland inreden, op weg naar Düsseldorf Airport. Het begon te regenen in Limburg en dan is de wetenschap dat je naar een zonovergoten oord recht op de evenaar gaat nòg leuker.
De eerste etappe van onze reis bracht ons bij gate C48 en via een slurf in luchtvaartheaven. We vlogen met Emirates en dat is voor studenten die klagen over de hoge prijzen van Ryanair een ervaring die hun pet eigenlijk te boven gaat. We werden die meisjes die bij elk bosje hooi begonnen te roepen: 'o wat mooi!' Maar het was dan ook fabelachtig. We hadden drie stoelen voor met z'n tweeën, we aten garnalensalade, kip met pepercrème saus en citroen-vanille taart, het plafond werd verlicht door minilichtjes en ik heb een 'Keeping up with the Kardashians' marathon gehouden. Vliegen was nog nooit zo'n feest.
De tweede etappe van onze reis bracht ons op Dubai International Airport. Misschien ligt het wel aan mij hoor, maar waarschijnlijk niet. Bij Dubai denk je toch automatisch aan sjeiks, harems, ronddwarrelende dollarbiljetten, gouden cadillacs, gouden stoelen, goud eten en goud drinken? Dat is dus allemaal een leugen. Zo is Dubai helemaal niet. Hallo anti-climax. Het vliegveld haalt het niet bij Schiphol en die had ik niet aan zien komen. Er was wel een McDonalds waar je kon pinnen. Dus: big win.
Je begrijpt wel dat we na de eerste vlucht een vrij hoge pet ophadden van Emirates en haar vliegtuigen.
- zo, sorry, ik was even hard in slaap gevallen. Ja dat kan allemaal maar te pas en te onpas als je enige verplichting is om er te zijn - Enfin, we waren dus onwijs onder de indruk van ons eerste vliegtuig en daardoor zwaar teleurgesteld door het tweede vliegtuig. Als echte kenners van hoe de upperclass behoort te leven constateerden we dat de beenruimte wel echt wat minder was, de temperatuur niet echt gereguleerd werd en ook onze privé schermpjes kleiner waren dan de vorigen. Grootste deceptie: ondanks Emirates claim dat alle wk wedstrijden uitgezonden werden in hun vliegtuigen, ging die vlieger niet op voor het duel tussen onze leeuwen en de guacamole van Mexico. Nooit eerder heeft guacamole een leeuw verslagen en ook dit keer heeft dat wonder niet voltrokken hoorden we later. HOORDEN we later. Tjonge.
Vanochtend kwamen we, na 35 uur reizen, om 6 uur 's ochtends aan in Jakarta. We werden naar ons hotel gereden (neem hierbij de bus uit Harry Potter - gevangene van Azkaban, als ik me niet vergis, in je hoofd. 'It's gonna be a bumpy ride!') De Kanaalstraat is er niks bij. Ons hotel is fantastisch. We zijn even de stad in gelopen, om meteen weer rechtsomkeert te maken om vandaag alleen maar te chillen langs het zwembad en in bed. Oja, als jullie binnenkort bikinishots van Fenne en mij tegenkomen, dat kan. Naast het zwembad wordt gewerkt aan de 7e en 8e verdieping van een gebouw en de mannen hebben het op zichzelf genomen om een bikinimeisjes kalender samen te stellen met foto's van ons en twee andere vrouwelijke hotelgasten.
Morgen gaan we naar het National Museum en de stad verder bekijken. Dan boeken we een trein ticket naar Yogjakarta en daar gaan we dan hopelijk woensdagochtend heen. Als we dan weer wakker zijn. Weltrusten!